Twee dagen Londen (dag 1)

Londen is zo stilaan onze tweede thuis aan het worden. Afgelopen weekend waren we weer vertrokken voor een bezoek van twee dagen aan de Britse hoofdstad.

Het was vrijdag mijn verjaardag en ik had vorig jaar al gezien dat Diversity een show zou geven in the O2 arena. Meteen geboekt! De extra leuke meevaller was dat één van onze favoriete (maar dure...) hotels voor dit weekend ineens betaalbaar was, dus werd ook een kamer in het Apex London Wall Hotel vorig jaar al vastgelegd.

Toen we vrijdagochtend in Londen arriveerden, wisten we meteen waarom. Goede Vrijdag is daar een bank holiday en alle kantoren waren gesloten! Aangezien het hotel in de zakenbuurt ligt, was het daar dus bijna uitgestorven en wellicht daardoor veel goedkoper dan normaal.

Onze kamer was nog niet klaar zo vroeg op de dag, dus lieten we onze koffers achter en trokken we de stad in, richting Oxford Street. Ver geraakten we niet, want we begonnen in de Primark en die is GROOT!!! in Londen...

Na dat shoppen begon er toch een klein hongerke op te komen en ik had zin in noedels, dus bleek wagamama (Aziatische fast food zeg maar) een goeie keuze. Dat is niet "chique" gaan eten, maar wel lekker. En je kan ook allerlei kleine hapjes en side dishes bestellen. Meer moet dat niet zijn! Wij kozen voor ebi katsu, duck wraps en duck gyoza, en als 'hoofdgerecht' ging ik voor de chicken & prawn pad thai, en A voor de wagamama ramen. Aangezien het toch mijn verjaardag was, mocht een dessertje er ook nog bij. Een yuzu & lemon tart voor mij, en een banana katsu voor A.

Al dat eten is nogal vermoeiend, dus beslisten we om maar stilaan terug naar het hotel te gaan. Op weg naar de metro, zagen we een heeeeeel lange rij staan bij Milk Train, een zaak met de allernieuwste ijsjeshype die ik al op social media had zien passeren de afgelopen tijd: softijs geserveerd met suikerspin en allerlei toppings! Die ijsjes zijn 100% Pinterest-proof en dus is Milk Train the place to be voor de hipster crowd. Misschien om een volgende keer eens te proberen, maar nu had ik echt niet geweten waar ik die caloriebom nog bij moest proppen!

De receptionist in ons hotel herkende ons meteen en onze ticketjes voor de bagage afgeven was zelfs niet nodig. Hij liet ons weten dat de koffers al naar onze kamer waren gebracht. We kregen meteen onze sleutel. En wilden we misschien geen glaasje prosecco voor we naar boven gingen? It was, after all, my birthday? Als ik had geweten dat we die mee naar de kamer mochten nemen, had ik ja gezegd! Maar daar op dat moment een glas bubbels leeggieten zag ik niet zitten na die noedel-overdose.

Onze koffers stonden inderdaad al op de kamer... en het bed lag vol rozenblaadjes! En Leonidas pralines! En handdoeken gevouwen in de vorm van twee olifanten! En chocolade eendjes (de mascotte van het hotel)! Da's nog eens service... en meteen één van de redenen waarom dit hotel een favoriet blijft in Londen.

Aangezien we al van 5u 's morgens wakker waren, kon even uitrusten op de kamer geen kwaad. Vervolgens hebben we ons klaargemaakt en namen we de metro naar The O2 Arena.

De show van Diversity was duidelijk groter en spectaculairder dan de vorige die we hebben gezien. Met extra dansers, vuurspuwers, pyro-effecten, stunts,... alles erop en eraan. Indrukwekkend, maar voor mij persoonlijk is het toch het dansen op zich wat telt. Dus ik zou gerust twee uur kunnen kijken naar de leden van Diversity zelf, die gewoon de ene choreo na de andere doen. Maar zo kunnen dansen... tja, dan ben ik toch altijd een beetje jaloers en wou ik dat ik dat talent ook had!

Na afloop van de show botsten we weer op het vaak voorkomende probleem in Londen: waar kan je laat op de avond nog iets eten?! Ik had gedacht dat dat rond de O2 wel nog zou lukken na zo'n show, maar dat was niet het geval. We kozen dan maar voor roomservice in het hotel en dat was uiteindelijk nog supergezellig. De ham & cheese melt on panini bread (een duur woord voor een soort croque monsieur) werd geserveerd met frietjes en heeft ons goed gesmaakt!