Lourdes (dag 4)

Lourdes, dat is letterlijk 3 straten groot, zo blijkt. Dat betekent dat we na het bezoeken van de kaarsjesprocessie, de grot en de souvenirwinkels (meerdere keren) wel een beetje waren uitgekeken op het stadje.

Onze laatste dag was gelukkig minder heet dan de vorige drie en nadat we – na veel gepuzzel – alle cadeautjes in onze koffers hadden gekregen, konden we gaan ontbijten en vervolgens uitchecken. Een laatste keer naar de grot dan maar? Ja, een laatste keer naar de grot. En omdat het toch wat frisser was vandaag, besloot ik het er maar op te wagen om de rolstoel naar boven te duwen, naar de basiliek boven op de rots. Het was toch efkes gas geven om de lange en vrij stijle helling op te geraken! Maar we wisten anders toch niet meer wat doen, en ik wist dat oma de grote basiliek graag eens in wilde gaan.

Deze middag nog een panini gegeten, de laatste souvenirtjes (chocolade in de vorm van steentjes) gekocht en dan het laatste halfuurtje in de bar van het hotel doorgebracht tot de taxi ons om 15u00 kwam ophalen om naar de luchthaven te gaan. We mochten weer als eerste instappen en zaten om 16u20 al in het vliegtuig, voor een vlucht die pas 50 minuten laten zou vertrekken. Niet goed voor iemand met vliegangst zoals ik, zeker niet als er zoveel storm en onweer wordt voorspelt…

De piloot kondigde een rustige vlucht aan, maar ik was daar toch niet echt van overtuigd. Er waren duidelijk veel meer wolken dan vrijdag en het duurde bijna de volle dertig minuten eer we blauwe lucht zagen. En dan nog was de vlucht redelijk hobbelig. Na een uur en 25 minuten landden we terug in Zaventem. Wisten wij veel dat het ‘spectaculairste’ moment van de dag nog moest komen…! We werden aan de gate opgewacht door een caddy die iedereen die slecht te been was kwam oppikken. De rolstoel werd als ‘aanhangwagen’ achter ons karretje bevestigd, en ZOEF, wij weg richting exit. Dat was weer eens een belevenis.

Onze chauffeur had wel geen ‘haltes’ aan één van de restaurants, dus moesten we nog even terug naar de vertrekhal om iets te eten nadat we onze koffer van de bagageband hadden geplukt.

Om 22u was ik eindelijk terug thuis. Zelf zou ik nooit voor Lourdes kiezen, maar het was toch iets om eens te hebben meegemaakt. En oma had de tijd van haar leven. Het mocht – wat mij betreft – alleen een dagje korter zijn geweest.