3 dagen Londen: zaterdag, The One With The Goat & Diversity

Vertrekken naar Londen in volle terreurdreiging? We vroegen ons toch af hoe dat zou verlopen. Het bleek allemaal veel beter mee te vallen dan de talrijke extra journaals lieten uitschijnen. We geraakten zelfs vlotter dan anders in station Brussel-Zuid, want er was opvallend weinig verkeer naar en in Brussel.

Onze Eurostar vertrok netjes op tijd en zaterdagochtend om 10u00 plaatselijke tijd stonden we in St Pancras International in hartje Londen. We stapten binnen bij Le Pain Quotidien voor een ontbijt. Vers brood, zachtgekookte eitjes en een echte Britse scone recht uit de oven. Hmmm! Onze buurman kreeg dan weer jaloerse blikken voor zijn pavlova taartje.

Tijd om richting hotel te gaan. Eerst nog onze Oyster Card opladen en dan met de Circle Line richting Westminster. Daar was het al slalommen tussen de massa toeristen die allemaal een selfie wilden nemen met Big Ben of London Eye op de achtergrond!

In het Park Plaza Westminster Bridge was het even zoeken; we hadden niet dadelijk door dat de receptie zich niet op het gelijkvloers bevond.  Daardoor hadden we eerst onze koffers achtergelaten bij de concierge desk; maar iets later bleek onze kamer gewoon al beschikbaar te zijn en konden we onze bagage gewoon meteen weer oppikken om naar boven te gaan.

Lang bleven we niet op onze kamer rondhangen: we namen de metro naar London Bridge voor een bezoek aan de hemel op aarde voor foodies, Borough Market. Al meer dan 250 jaar worden hier etenswaren verhandeld en door de ligging onder de spoorwegbrug hangt er een bijzondere, authentieke sfeer. Naast de verse producten die je er kan kopen (zoals bij ons op de markt), bieden de meeste standjes op Borough Market ook sublieme snacks en gerechtjes aan voor ter plaatse. Je merkt dadelijk welke het meest populair zijn aan de lange wachtrijen. Wij lieten ons deze keer verleiden door een hoorntje gevuld met Italiaanse charcuterie, een wrap met geit (lekkerrrr!) en een ‘moo pie with mash’ van Pieminister. Yummie! Spijtig dat we daarmee al meer dan genoeg gegeten hadden, want er was nog zoveel ander lekkers: hertenburgers, broodje met geconfijte eend, scotch egg,… Je kon aan één kraampje zelfs struisvogel, krokodil en zebra proeven!

Ondanks de staalblauwe lucht in Londen, was het toch vrij koud en dus gingen we nog even wat opwarming zoeken in een typisch Britse pub (Wheatsheaf) waar iedereen op zaterdagnamiddag al volop in uitgaansstemming was en aan de ales zat. Wij hielden het toch maar op cola.

’s Avonds stond de Diversity show ‘Up Close & Personal’ op het programma, in de Eventim Apollo in Hammersmith. Diversity is een straffe hip hop dansgroep, die in 2009 Susan Boyle klopte in de finale van Britain’s Got Talent. Ze wonnen met 24,9% van de stemmen en werden sindsdien alleen maar populairder. Bij ons zijn ze niet zo bekend, behalve van de tv reeks met ‘crew leader’ Ashley Banjo waarin hij werkelijk iedereen leert dansen. De serie was bij ons te zien op Libelle TV.

Vanaf de eerste seconde van de show was duidelijk dat deze dansers waanzinnig goed zijn. Hun choreo’s zijn onvoorstelbaar creatief (zo hebben ze een bepaalde formatie waarmee ze een transformer-robot uitbeelden), hun bewegingen zijn stuk voor stuk strak en synchroon, het gebruik van licht- laser- en andere effecten is perfect afgesteld en bovendien weten ze ook de nodige humor in de voorstelling te verwerken. We hadden gewoon ogen te kort om alles gezien te krijgen; eigenlijk zouden we de show nog eens willen zien!

Een perfecte afsluiter van onze eerste dag Londen en bij een volgende tournee: zeker opnieuw op de afspraak.