Welcome to Miami

Na een rechtstreekse vlucht van 10 uur van Düsseldorf naar Miami met Air Berlin landden we in Miami. Lokale tijd: 15u00, en het eerste wat we op het tarmac zagen was... regen!

Gelukkig was het maar een korte bui en tegen de tijd dat we uit de terminal kwamen, scheen de zon alweer. We namen een taxi naar ons hotel, Bentley South Beach. Zelfs tijdens de taxirit vond ik de sfeer die Miami uitstraalt al geweldig en dat werd later alleen maar bevestigd.

Onze kamer was eigenlijk een volledig appartement, met zicht op Miami Beach! Op het dakterras van het hotel lag een zwembad, waar het leek alsof we in een videoclip terecht waren gekomen. Een hele groep volumineuze zwarte vrouwen in - naar onze normen - veel te kleine bikini's en een paar mannen met veel bling, zonnebrillen en sigaren. Ze zaten met z'n allen in de jacuzzi en draaiden luide hip hop muziek. Geweldig!

We gingen heel even naar het strand. Je kan toch niet in Miami zijn geweest zonder op Miami Beach te hebben gestaan?!

We waren eigenlijk doodmoe, dus zochten het niet te ver voor ons avondeten: we kozen een tafeltje bij TGI Fridays (op de benedenverdieping van ons hotel). We zaten buiten, vlak op Ocean Drive en kregen gratis entertainment bij ons eten. Want in South Beach blijken kleren gewoon overbodig te zijn. Iedereen draagt gewoon zilveren, gouden of glitterbikini's in plaats van gewone. Dure cabrio's rijden constant af en aan en soms springen er aan de rode lichten zelfs vrouwen uit de wagen om even te twerken. Tot groot jolijt van iedereen op de terrassen. En als er een man met twee slangen in zijn nek langskomt, is er niemand die echt raar opkijkt.

Zelfs op onze kamer hoorden we het feestengewoel van Ocean Drive nog doorgaan. Dat heeft zeker tot diep in de nacht geduurd, maar wij waren zo moe dat we er amper iets van merkten en dadelijk in slaap vielen.